اللهم عجل لولیک الفرج بحق زینب کبری سلام الله علیها

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

اَلسَّلامُ عَلَیکمْ یا اَهْلَ بَیتِ النُّبُوَّة

**************

تفسیر سوره مبارکه بقره آیه ۱۲۶

وَ إِذْ قالَ إِبْراهيمُ رَبِّ اجْعَلْ هذا بَلَداً آمِناً وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَراتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآْخِرِ قالَ وَ مَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَليلاً ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلى عَذابِ النّارِ وَ بِئْسَ الْمَصيرُ.
ترجمه:
(و به ياد آوريد) هنگامى را كه ابراهيم عرض كرد: «پروردگارا! اين سرزمين را شهر امنى قرار ده! و اهل آن را ـ آنها كه به خدا و روز بازپسين ايمان آورده اند ـ از ثمرات (گوناگون)، روزى ده»! گفت: «(مؤمنان را از انواع بركات، بهره مند ساختيم;) اما به آنها كه كافر شدند، بهره كمى خواهيم داد; سپس آنها را به عذاب آتش مى كشانيم; و چه بد سرانجامى دارند»!


تفسیر آیه
در اين آيه ابراهيم(عليه السلام) دو درخواست مهم از پروردگار براى ساكنان اين سرزمين مقدس مى كند كه به يكى از آنها در آيه قبل نيز اشاره شد. قرآن مى فرمايد: «به خاطر بياوريد هنگامى كه ابراهيم عرض كرد: پروردگارا! اين سرزمين را شهر امنى قرار ده» (وَ إِذْ قالَ إِبْراهيمُ رَبِّ اجْعَلْ هذا بَلَداً آمِناً). و همان گونه كه در آيه قبل، خوانديم اين دعاى ابراهيم(عليه السلام) به اجابت رسيد، خدا اين سرزمين مقدس را يك كانون امن و امان قرار داد، و امنيتى از نظر ظاهر و باطن به آن بخشيد. دومين تقاضايش اين است كه: «اهل اين سرزمين را ـ آنها كه به خدا و روز بازپسين ايمان آورده اند ـ از ثمرات گوناگون روزى ببخش» (وَ ارْزُقْ أَهْلَهُ مِنَ الثَّمَراتِ مَنْ آمَنَ مِنْهُمْ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآْخِرِ). جالب اين كه: ابراهيم(عليه السلام) نخست تقاضاى «امنيت» و سپس درخواست «مواهب اقتصادى» مى كند، و اين خود اشاره اى است به اين حقيقت كه تا امنيت در شهر يا كشورى حكمفرما نباشد، فراهم كردن يك اقتصاد سالم ممكن نيست!. در اين كه منظور از «ثَمَرات» چيست؟ مفسران گفتگوها دارند، ولى ظاهراً ثمرات، يك معنى وسيع دارد كه هر گونه نعمت مادى، اعم از ميوه ها، مواد ديگر غذائى، و نعمت هاى معنوى را شامل مى شود. در حديثى از امام صادق(عليه السلام)مى خوانيم: هُوَ ثَمَراتُ الْقُلُوبِ: «منظور ميوه دل ها است» ! اشاره به اين كه خداوند محبت و علاقه مردم را به مردم اين سرزمين جلب مى كند. اين نكته، نيز قابل توجه است كه: ابراهيم(عليه السلام) اين تقاضا را تنها براى مؤمنان به توحيد و روز جزا مى كند، شايد به خاطر اين كه از جمله «لايَنالُ عَهْدِى الظّالِمِين» در آيات گذشته به اين حقيقت پى برده بود كه گروهى از نسل هاى آينده او، راه شرك و ظلم و ستم مى پويند، و او در اينجا ادب را رعايت كرد و آنها را از دعاى خود استثنا نمود. به هر حال، خداوند در پاسخ اين تقاضاى ابراهيم(عليه السلام) چنين فرمود: «اما آنها كه راه كفر را پوئيده اند بهره كمى (از اين ثمرات) به آنها خواهم داد» و به طور كامل محروم نخواهم كرد! (قالَ وَ مَنْ كَفَرَ فَأُمَتِّعُهُ قَليلاً). اما در سراى آخرت «آنها را به عذاب آتش مى كشانم و چه بد سرانجامى دارند» (ثُمَّ أَضْطَرُّهُ إِلى عَذابِ النّارِ وَ بِئْسَ الْمَصيرُ). اين در واقع صفت «رحمانيت» همان رحمت عامه پروردگار است كه از خوان نعمت بى دريغش، همه بهره مى گيرند، و از خزانه غيبش خوبان و بدان وظيفه خور باشند، ولى سراى آخرت كه سراى رحمت خاص او است، رحمت و نجاتى براى آنها نيست.

برگرفته از تفسیر نمونه

منبع (...):

https://t.me/fazylatha

**************

بخش فیلم

*****

التماس دعا